Hayat, çoğu zaman bizim zannettiğimizden çok daha derin ve hassas hesaplarla örülmüştür. Tesadüf sandıklarımızın, birer tevafuk olduğunu fark ettiğimizde başlar gerçek yolculuk...
İnsan geçmişine dönüp baktığında, sık sık şu soruları sorar kendine:
“Neden bu acıları yaşadım? Neden o yollardan yürüdüm? Neden tam da o insanlarla karşılaştım?”
Oysa bilmediğimiz bir hakikat vardır: Hayat, insanın kader sandığı tesadüflerle şekillenir. Çünkü bu, Allah’ın takdiridir. Atılan her adımın, çekilen her sıkıntının, yaşanan her karşılaşmanın ardında bir hikmet saklıdır. Yeter ki yaşanmışlıklarımıza sadece akılla değil, kalbimizle de bakmayı öğrenelim...
Şimdi geçmişimize dönüp baktığımızda fark ederiz ki:
O acılar yaşanmasaydı, sağlığın, huzurun, mutluluğun kıymetini bilemezdik.
O yollar yürünmeseydi, içimizdeki dayanıklılığı keşfedemezdik.
O insanlarla karşılaşmasaydık, kimlerin kalbimize ne kadar iyi geldiğini anlayamazdık.
Hayatımıza giren herkesin bir rolü, bir sebebi vardır.
Bazıları bize dostluğu, sevgiyi ve güveni öğretir; bazıları ise sabrı, sınırı ve vedayı…
Kimileri güzel anılar bırakır, kimileri ise yara...
Ama aslolan, görevleri bitince gitmeleridir.
Hayat bir sahne ise, herkes kendi rolünü oynar ve vakt-i geldiğinde çekilir.
Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyrulur:
“Olur ki hoşunuza gitmeyen bir şey, sizin için hayırlıdır ve olur ki sevdiğiniz bir şey de, sizin için şerli olur. Allah bilir, siz bilemezsiniz.” (Bakara Suresi, 2/216)
Bu ayet, bize şunu öğretir:
Her şey bir tesadüf değil; ilim, hikmet ve rahmet üzerinedir.
Yaşadığımız her olay ya bir ders, ya da bir fırsattır.
Bazen bir kapı kapanır yüzümüze...
Ama yalnızca, daha güzelleri açılabilsin diye.
Ve işte o zaman anlarız:
Hayat, rastgele yazılmış bir metin değil;
Her satırı, her harfi, her noktası bizim için yazılmış özel bir kaderdir.
Unutma; seni yoran ne varsa Seni Sen yapmak içindi.
Ve bu yolculuk, yalnızca Sana özeldi.